DÜNYAYI TERSTEN GÖREN ÖYKÜLER
(“Amtafarak”, Murat Şahin, öyküler, Pupa Yayınları, 112 sayfa, 7.00 YTL.)
Amtafarak, karafatma’nın tersten okunuşu. Bu durum, yalnızca adlandırmayla sınırlı kalmıyor; yaşamın tersten algısı üzerinden gelişen görme ve yorumlama biçimi olarak kitaptaki öykülere damgasını vuruyor. Murat Şahin’in öyküyü ve yaşamı nasıl gördüğüne dair birçok ipucu taşıyor bu sözcük.
Amtafarak’ta iki ana izlek yer alıyor; biri, çeşitli yönleriyle ölüm gerçeği; öteki kadın-erkek ilişkilerindeki sancılı durum ve kırılmalar. Öykülerin çoğunda ölümün nefes aldığını fark ediyor, karanlığın kol gezdiğini görüyoruz. Yazarın ölüme bakışı tersten bir bakış; öykülerinde ölümü dıştan, dış gerçek olarak değil, tam tersine içten, iç gerçek olarak tahayyül ederek gösteriyor bize. Durmadan genişleyen bir evren gibi, öykünün atardamarlarında ölüm dolaşıyor. Ölümün gizeminin ardına düşüyor, fantastik renkler taşıyan öykü kurgularının içinde kayboluyoruz. Kadın-erkek ilişkilerinin daha çok aldatma ve aldanışlar bağlamında ele alındığını, iç dünyalardaki yoğun çatışmaların dış ya da iç şiddet biçiminde yansıtıldığını görüyoruz.
Yazar, gizem ve merak boyutunun yanı sıra ayrıntılarda titiz yaklaşımlarla okurun ilgisini ayakta tutmayı başarıyor. Öykülerin birinci tekil kişi anlatımıyla yazılmış olması, gerçeklik ya da yaşanmışlık duygusu yarattığı için işlevsel değer taşıyor. Her öyküde etkileyici ve çarpıcı bir bitişin yer aldığı görülüyor.
Kitaba adını veren öyküde, yerin karanlıklarından yukarıya doğru çevrimlenen karafatmanın bakışından, sokakların ve karanlığın acımasız evrenini görebiliyoruz. Dış dünyanın boyutları büyürken, böceksiliğin dayanılmaz zorlukları başlıyor. Geceleri kentin çöplerinde dolaşan karafatma, biz insanların dünyasındaki kirliliği; sürekli atık ve çöp üreten yaratıklar olduğumuzu gösteriyor. Bunun için dünyaya tersten bir böcek bakışı yeterli oluyor. Karanlıkların karafatması, insanların “baskısıyla” öldüğünde ters dönüyor ve “amtafarak” oluyor. Karafatma, toplumun itilmiş, karanlığa terk edilmiş ve ezilmiş bireylerini temsil eden bir metafor olarak da kullanılıyor yazar tarafından.
Bir İzmir rüzgârı, kitabın sayfalarından Konak Meydanı’na, özellikle Alsancak Kıbrıs Şehitleri Caddesi’nde akan kalabalığa, kitapçı vitrinlerine, lokantalara, eğlence yerlerine, tarihi mekânlara doğru esiyor. Bu esinti, kitaptaki kara öykülere İzmir rengi kazandırıyor.
Murat Şahin, ilk kitabı Amtafarak’ta gelecek için umut veren bir öykücü olduğunun müjdesini veriyor. Kurgulardaki sinematografik bakışın, öyküleri çağdaş bir düzleme taşıdığı görülüyor. Yazar, öykülerinde yer yer şiirsel dilin olanaklarını zorlasa da çoğu zaman yalın ve akıcı dille yazmayı yeğliyor. Öykü sanatının her şeyden önce ‘iyi bir kurmaca’ olduğu gerçeğinin hakkını veren genç bir yazarın yapıtıyla karşılaştığımızı belirtebiliriz.
Öyküler yoluyla bakış açısını değiştirmek isteyenler için Amtarafak uygun bir kitap.
Hülya SOYŞEKERCİ
(“Amtafarak”, Murat Şahin, öyküler, Pupa Yayınları, 112 sayfa, 7.00 YTL.)
Amtafarak, karafatma’nın tersten okunuşu. Bu durum, yalnızca adlandırmayla sınırlı kalmıyor; yaşamın tersten algısı üzerinden gelişen görme ve yorumlama biçimi olarak kitaptaki öykülere damgasını vuruyor. Murat Şahin’in öyküyü ve yaşamı nasıl gördüğüne dair birçok ipucu taşıyor bu sözcük.
Amtafarak’ta iki ana izlek yer alıyor; biri, çeşitli yönleriyle ölüm gerçeği; öteki kadın-erkek ilişkilerindeki sancılı durum ve kırılmalar. Öykülerin çoğunda ölümün nefes aldığını fark ediyor, karanlığın kol gezdiğini görüyoruz. Yazarın ölüme bakışı tersten bir bakış; öykülerinde ölümü dıştan, dış gerçek olarak değil, tam tersine içten, iç gerçek olarak tahayyül ederek gösteriyor bize. Durmadan genişleyen bir evren gibi, öykünün atardamarlarında ölüm dolaşıyor. Ölümün gizeminin ardına düşüyor, fantastik renkler taşıyan öykü kurgularının içinde kayboluyoruz. Kadın-erkek ilişkilerinin daha çok aldatma ve aldanışlar bağlamında ele alındığını, iç dünyalardaki yoğun çatışmaların dış ya da iç şiddet biçiminde yansıtıldığını görüyoruz.
Yazar, gizem ve merak boyutunun yanı sıra ayrıntılarda titiz yaklaşımlarla okurun ilgisini ayakta tutmayı başarıyor. Öykülerin birinci tekil kişi anlatımıyla yazılmış olması, gerçeklik ya da yaşanmışlık duygusu yarattığı için işlevsel değer taşıyor. Her öyküde etkileyici ve çarpıcı bir bitişin yer aldığı görülüyor.
Kitaba adını veren öyküde, yerin karanlıklarından yukarıya doğru çevrimlenen karafatmanın bakışından, sokakların ve karanlığın acımasız evrenini görebiliyoruz. Dış dünyanın boyutları büyürken, böceksiliğin dayanılmaz zorlukları başlıyor. Geceleri kentin çöplerinde dolaşan karafatma, biz insanların dünyasındaki kirliliği; sürekli atık ve çöp üreten yaratıklar olduğumuzu gösteriyor. Bunun için dünyaya tersten bir böcek bakışı yeterli oluyor. Karanlıkların karafatması, insanların “baskısıyla” öldüğünde ters dönüyor ve “amtafarak” oluyor. Karafatma, toplumun itilmiş, karanlığa terk edilmiş ve ezilmiş bireylerini temsil eden bir metafor olarak da kullanılıyor yazar tarafından.
Bir İzmir rüzgârı, kitabın sayfalarından Konak Meydanı’na, özellikle Alsancak Kıbrıs Şehitleri Caddesi’nde akan kalabalığa, kitapçı vitrinlerine, lokantalara, eğlence yerlerine, tarihi mekânlara doğru esiyor. Bu esinti, kitaptaki kara öykülere İzmir rengi kazandırıyor.
Murat Şahin, ilk kitabı Amtafarak’ta gelecek için umut veren bir öykücü olduğunun müjdesini veriyor. Kurgulardaki sinematografik bakışın, öyküleri çağdaş bir düzleme taşıdığı görülüyor. Yazar, öykülerinde yer yer şiirsel dilin olanaklarını zorlasa da çoğu zaman yalın ve akıcı dille yazmayı yeğliyor. Öykü sanatının her şeyden önce ‘iyi bir kurmaca’ olduğu gerçeğinin hakkını veren genç bir yazarın yapıtıyla karşılaştığımızı belirtebiliriz.
Öyküler yoluyla bakış açısını değiştirmek isteyenler için Amtarafak uygun bir kitap.
Hülya SOYŞEKERCİ
RADİKAL Kitap Eki 06. 02.2009
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder